به نقل از «جماران»

گزارشی از وضعیت همکاری امنیتی-دفاعی در اقیانوس هند

تاریخ انتشار: ۲۸ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۰۰۷۶۶۲

به گزارش جماران، بیستمین گفتگوی اجلاس «شانگری‌لا» در تاریخ دوم ژوئن 2023 در سنگاپور برگزار شد که در آن مقام‌های ارشد ۲۲ آژانس اطلاعاتی کشورهای جهان بدون حضور چین، گفت‌گو کردند. در این اجلاس، مقامات دفاعی و امنیتی فرانسه، هند، عمان، سریلانکا و ایالات متحده در مورد جنبه‌های فضای رقابتی امنیتی در منطقه و گزینه‌های افزایش گفت‌وگو، هماهنگی و شکل دادن به یک الگوی همکاری نظامی راهبردی، برنامه‌ریزی کردند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

این نشست اعتراض شدید پکن را به همراه داشت و ژنرال «جینگ جیانفنگ»، یکی از فرماندهان ارشد ارتش آزادی‌بخش خلق چین در واکنش به این نشست گفت: «پکن شدیدا با اظهارنظرهای اخیر لوید آستین، وزیر دفاع آمریکا در اجلاس شانگری-لا با این محور که پکن تمایلی به تعامل برای مدیریت بحران نظامی ندارد، مخالف است و پکن بر بی‌چون و چرا بودن حاکمیتش بر جزایر واقع در دریای چین جنوبی و آب‌های اطراف آن، تاکید می‌کند.»

درنشست قبلی در سال 2018 بر اهمیت مسائل امنیتی غیرسنتی، کاهش تغییرات آب و هوا، ماهی‌گیری غیرقانونی، امداد بشردوستانه و بلایای طبیعی، تاکید شد که نشان دهنده نگرانی‌های غالب کشورهای منطقه بود. موضوعات غیر سنتی همچنان در دستور کار قرار دارند اما منازعات و چالش‌های ژئوپلیتیکی بلند مدت هستند و برای برطرف کردن چالش‌ها و موضوعات جدید، ابتدا باید منازعات و چالش‌های ژئوپلیتیکی برطرف شود. به نظر می‌رسد در این اجلاس با توجه به رقابت‌های ایالات متحده، چین و هند، تلاش شده است که توسط بلوک رقیب چین الگوی امنیتی و ائتلاف منطقه‌ای، دوباره چارچوب بندی شود. 

 

چین و هند

رقابت چین با هند برای کشورهای جزیره ای و ساحلی اقیانوس هند از زمانی که روابط آنها در پی درگیری های مرزی سال 2020 تیره شد و الگوهای همکاری دفاعی منطقه ای را تغییر داد، آشکارتر شده است. سرعت ابتکارات همکاری دفاعی در منطقه اقیانوس هند با الگوی تناقض‌آمیز روابط بین پکن و دهلی نو که از ماه مه 2020 آغاز شد، افزایش یافت. سلسله درگیری های مرگبار  در مرز مورد مناقشه چین و هند آغاز شد و روابط دوجانبه را به پایین ترین سطح در دهه گذشته کشانده است. 

اواخر آوریل 2023 در نشست وزرای دفاع در حاشیه نشست شورای سازمان همکاری شانگهای، اولین نشانه تعامل در سطح بالا از زمان تشدید درگیری‌های مرزی چین و هند، نمایان شد اما وزیر دفاع هند «راجنات سینگ» در آن نشست با صراحت تاکید کرد که هرگونه بهبود در روابط با پکن مشروط به «صلح و آرامش» در مناطق مرزی خواهد بود.

گسست در روابط دهلی نو با پکن درست زمانی رخ داد که تنش‌ها میان چین و ایالات متحده و متحدان منطقه‌ای آن در حال افزایش بود. بنابراین هند برای تقویت استراتژی منطقه‌ای خود به گروه ایالات متحده روی آورده است. به عنوان مثال، در احیای قالب گفتگوی «چهار» با استرالیا، ژاپن و ایالات متحده شرکت کرده و تعامل با این کشورها را در زمینه‌های دیگر افزایش داده است.

بلوک‌بندی منطقه‌ای

در طرف دیگر، چین به نوبه خود در حال برنامه‌ریزی برای ایجاد یک بندر  در پایگاه نظامی خارج از کشور خود در جیبوتی است که از سال 2017 فعالیت می‌کند. همچنین در سال 2022 یک کشتی نقشه برداری نظامی چینی در بندر «هامبانتوتا» سریلانکا لنگر انداخت. حرکت تحریک آمیز چین و شرکت در رزمایش دریایی سه جانبه با ایران و روسیه در دریای عمان در مارس 2023 از دیگر اقدامات چین در مقابل اقدامات ایالات متحده و متحدان آن است که با توجه به رقابت میان هند و چین و وزن ژئوپلیتیکی بالای هند نسبت به دیگر رقبای منطقه‌ای چین، بیشترین حساسیت را برای هند به همراه داشته باشد. 

کشورهای منطقه اقیانوس هند به طرق مختلف به رقابت چین و هند پاسخ داده‌اند. عمان، با موقعیت جغرافیایی مهم خود در شمال غربی اقیانوس هند، از فوریه 2018 به هند، بریتانیا و ایالات متحده دسترسی ممتاز به بندر «الدقم» خود اعطا کرده است که این موضوع فرصت مناسبی را برای نیروی دریایی هند و ایالات متحده فراهم می‌کند تا میزبان رزمایش‌های مشترک را با بریتانیا و عمان افزایش دهند.

همچنین در فوریه 2021، هند و مالدیو توافق نامه‌ای را برای توسعه و حمایت از بندرگاه گارد ساحلی نیروی دفاعی در «سیفوارو» امضا کردند. این ابتکار به دنبال افزایش توانایی نیروی دفاع ملی مالدیو برای نظارت دریایی بر جزایر خود است. علاوه بر این در سپتامبر 2020، وزارت دفاع دو کشور آمریکا و مالدیو نیز توافقنامه دفاعی و امنیتی امضا کردند که مورد استقبال هند قرار گرفت. 

کمیسیون اقیانوس هند، یکی دیگر از گروه‌های فعال منطقه‌ای است که از چهار کشور جزیره‌ای اقیانوس هند و فرانسه تشکیل شده است در سپتامبر 2022، در کنار کنیا و جیبوتی، اولین عملیات شناسایی و نظارت مشترک خود را با نیروی دریایی اتحادیه اروپا انجام داد که عملیات جلوگیری از قاچاق مواد مخدر و ماهیگیری غیرقانونی را هدف قرار داد.

 

امکان گفت‌وگو

در حالی که برخی از گروه‌ها و کشورهای کوچک می‌توانند همکاری‌های دریایی منطقه‌ای را بهبود بخشند، اما تأثیر کمی بر الگوی امنیت منطقه‌ای که توسط پویایی‌های ژئوپلیتیکی هدایت می‌شود، خواهند داشت. گفت‌وگوهای سطح بالا، حداقل در حاشیه، شانسی برای کمک به این موضوع دارند. شی جین پینگ؛ رئیس جمهوری چین و نارندرا مودی؛ نخست وزیر هند، ممکن است این فرصت را داشته باشند که در اجلاس سران گروه 20 به میزبانی هند که در سپتامبر 2023 برگزار می‌شود، دیدار کنند. چنین دیداری می‌تواند به احیای فرایندهای غیرفعال گفتگوی دوجانبه کمک کند و فرصت‌هایی را برای همکاری عملی ایجاد کند که هم تنش بین پکن و دهلی نو را کاهش می‌دهد و هم الگوی دفاعی امنیتی در سراسر منطقه اقیانوس هند را متعادل می‌کند.

منبع: جماران

کلیدواژه: زلزله ترکیه و سوریه هند زلزله ترکیه و سوریه ایالات متحده اقیانوس هند چین و هند منطقه ای

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۰۰۷۶۶۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

(تصاویر) M۱۰ Booker؛ جدیدترین زره پوش ارتش ایالات متحده

خودروی رزمی M۱۰ بوکر (M۱۰ Booker) رسماً بخشی از ارتش ایالات متحده شد. بوکر – که از لحاظ ظاهری شبیه یک تانک کوچک است – برای تقویت نیرو‌های پیاده نظام سبک ارتش، چتربازان و واحد‌های کوهستانی طراحی شده است و دارای گلوله‌ای است که هزاران ساچمه تنگستنی را به سمت نیرو‌های زره پوش سبک دشمن پرتاب می‌کند.

به گزارش روزیاتو، M۱۰ بوکر در ۱۸ آوریل ۲۰۲۴ در مراسمی در آبردین پرووینگ گراند، مریلند به خدمت ارتش معرفی شد. خانواده دو سرباز که بوکر به نام آن‌ها نامگذاری شد – سرباز رابرت دی. بوکر و گروهبان استیون اَی. بوکر – هر دو برای تماشای مراسم حضور داشتند. نام این خودرو زرهی Another Episode انتخاب شده که برگرفته از تانک شخصی گروهبان بوکر در عملیات آزادی عراق است.

اولین بوکر‌های M۱۰ به دست بخش اصلی واکنش سریع ارتش، لشکر ۸۲ هوابرد خواهند رسید. خودرو‌های رزمی بوکر جدید لشکر ۸۲ به گردان سوم، هنگ ۷۳ سواره نظام تحویل داده خواهند شد. این گردان احتمالاً به عنوان واحد زرهی سنتی لشکر، گردان ۳، زره ۷۳ تغییر پرچم و نام خواهد داد – که بازتابی از تغییر در مأموریت این واحد از شناسایی به پشتیبانی پیاده نظام است. این واحد زرهی تا همین اواخر، خودرو‌های زرهی سبک LAV-۲۵ را به صورت امانتی از تفنگداران دریایی ایالات متحده به عنوان یک گزینه موقتی تا زمانی که چیزی شبیه به M-۱۰ به میدان بیاید، استفاده می‌کرد. این یگان تا تابستان ۲۰۲۵ گروهی متشکل از ۱۵ تا ۲۰ بوکر را در اختیار خواهد گرفت.

پیش بینی می‌شود که ارتش ایالات متحده تا سال ۲۰۳۵ بیش از ۵۰۴ دستگاه بوکر M۱۰ خریداری کند. از این خودرو‌ها برای ایجاد گردان‌های زرهی در لشکر‌ها و تیپ‌های پیاده نظام سبک استفاده می‌شود که در غیر این صورت هیچ وسیله نقلیه زرهی ندارند.

M۱۰ بوکر بخشی از روند رو به رشد ارتش ایالات متحده در نامگذاری خودرو‌های زرهی نه به نام ژنرال‌ها – مانند تانک M۴ Sherman یا خودروی رزمی M۲ Bradley – بلکه به نام درجه داران است. M۱۰ از سنت نامگذاری خودروی دفاع هوایی M۲۴۷ Sergeant York متعلق به دهه ۱۹۸۰ (که در طول توسعه لغو شد) و خودروی رزمی پیاده نظام M۱۱۲۶ Stryker که در حال حاضر در حال خدمت است پیروی می‌کند.

بوکر به نام دو درجه دار ارتش که در جنگ عراق جان باختند نامگذاری شده است. اولین نفر سرباز رابرت دی. بوکر یکی از اعضای هنگ ۱۳۳ پیاده نظام، لشکر ۳۴ پیاده نظام بود. با توجه به متن اهدای مدال افتخار بوکر، در آفریقای شمالی در ۹ آوریل ۱۹۴۳، او با تانک خود پیشروی کرده و با مسلسل سبکش به دو ایستگاه مسلسل دشمن، علیرغم آتش سنگین آن ها، شلیک کرد. بوکر یکی از این موقعیت‌ها را نابود کرد، قبل از اینکه دو بار زخمی شود – که زخم دوم جان او را گرفت. بوکر سپس گروه خود را هدایت کرده و قبل از اینکه بر اثر جراحات جان خود را از دست بدهد، آتش آن‌ها را هدایت کرد.

شصت سال بعد، گروهبان استیون بوکر – عضو یگان زرهی ۱- ۶۴، تیم رزمی تیپ ۲، لشکر ۳ پیاده نظام – در طول عملیات آزادی عراق، صلیب خدمات ممتاز را به دست آورد. در ۵ آوریل ۲۰۰۳، گروهبان بوکر در حین پیشروی به سمت فرودگاه بین المللی بغداد، در حالی که در معرض آتش دشمن قرار داشت، هدایت نیرو‌های خود را بر عهده داشته و نیرو‌های عراقی را هدف قرار می‌داد. او به خاطر نابود کردن یک زره پوش دشمن مورد تحسین قرار گرفت. بوکر در حین این پیشروی هشت کیلومتری به شدت مجروح شد و در ادامه جان سپرد.

توپ تهاجمی

M۱۰ بوکر شبیه یک تانک است، با طرح معمولی تانک که از یک شاسی زرهی، برجک زرهی با توپ اصلی و یک سیستم حرکتی شنی دار تشکیل شده است. علیرغم شباهت به تانک، ارتش ایالات متحده قویاً معتقد است که M۱۰ یک تانک نیست و از آن به عنوان وسیله نقلیه رزمی بوکر یا BCV یاد می‌کند.

M۱۰ با وزن تقریبی ۳۸ تا ۴۲ تن به طور قابل توجهی سبک‌تر از تانک اصلی جنگی ۷۳ تنی M۱A۲ SEPv۳ است. به طور سنتی، خودرویی مانند M۱۰ یک تانک سبک در نظر گرفته می‌شود. تانک‌های سبک عموماً برای شناسایی، نظارت و کاوش در مواضع دشمن استفاده می‌شوند. با این حال، میدان نبرد مدرن چنان مملو از تهدیدات است – از پهپاد‌های پرسه زن گرفته تا موشک‌های ضد تانک و سلاح‌های ضد تانک دوش پرتاب- که مفهوم تانک سبک منسوخ شده است.

در عوض، M۱۰ بیشتر شبیه مفهوم توپ تهاجمی است که توسط ارتش آلمان در جنگ جهانی دوم پیشگام بود. توپ‌های تهاجمی وسایل نقلیه زرهی هستند که قدرت شلیک توپ اصلی خود را در اختیار پیاده نظام قرار می‌دهند تا از آن‌ها در حمله و دفاع پشتیبانی کنند و از تحرک خود برای هجوم از یک نقطه به نقطه دیگر استفاده می‌نمایند. در یک حمله، BCV از توپ اصلی ۱۰۵ میلی‌متری خود برای نابود کردن پناهگاه‌های دشمن، ایستگاه‌های مسلسل، استحکامات و سایر دفاع‌هایی که می‌توانند جلوی پیشروی پیاده‌نظام را بگیرند، استفاده می‌کند. در نقش تدافعی، بوکر‌ها از تحرک خود برای پاسخ سریع به هجوم دشمن استفاده کرده و خود را در امتداد محور پیشروی قرار می‌دهد.

توپ اصلی M۳۵ خودرو زرهی M۱۰ بوکر احتمالاً از همان مهمات ۱۰۵ میلی متری M۶۰A۳ Patton منسوخ شده، مدل‌های اولیه M۱ Abrams و M۱۱۲۸ Mobile Gun System استفاده می‌کند. این موضوع به آن توانایی شلیک یکی از مرگبارترین گلوله‌های ضد تانک موجود در ارتش ایالات متحده را می‌دهد – گلوله موسوم به Armored Piercing, Fin Stabilized, Discarding Sabot Tracer. گلوله M۹۰۰ با قابلیت نفوذ در زره و بالچه دار، یک پرتابه بزرگ و دارت مانند با کلاهک ساخته شده از اورانیوم ضعیف شده است که از یک توپ ۱۰۵ میلی متری شلیک می‌شود. این گلوله احتمالاً قادر است به زره تانک‌های فعلی روسیه و سایر خودرو‌های زرهی این کشور نفوذ کند.

گلوله دیگر، M۱۰۴۰، یک گلوله ۱۰۵ میلی متری بدون نوک است که با بیش از ۲،۰۰۰ ساچمه تنگستن پر شده است. پوکه گلوله M۱۰۴۰ برای ناتوان کردن یا کشتن نیمی از یک جوخه پیاده نظام ۱۰ نفره دشمن در برد‌های ۱۰۰ تا ۳۰۰ متری طراحی شده است. ارتش این اثر را «مانند یک گلوله ساچمه‌ای» توصیف می‌کند. M۱۰۴۰ در حال تولید نیست، اما احتمالاً موجودی لازم از آن برای استفاده در زمان جنگ وجود دارد. گلوله‌های کنیستری به دلیل فرسودگی زیادی زیادی که در لوله توپ ایجاد می‌کنند، به ندرت استفاده می‌شوند.

M۱۰ بوکر خودروی زرهی خود پیاده نظام خواهد بود که برای پشتیبانی از پیاده نظام سبک در حمله و دفاع طراحی شده است. نیرو‌های زمینی همچنان نقطه قوت سنتی پیاده نظام را حفظ می‌کنند، اما با یک خودرو زرهی با تحرک بالا و قدرت ضربه شدید تقویت می‌شوند. اولین دسته متشکل از ۱۵ تا ۲۰ زره پوش بوکر تا سال ۲۰۲۵ در یگان هوابرد ۸۲اُم عملیاتی خواهند شد.